Πρωτοπαθής υπεραλδοστερονισμός ή νόσος του Conn, αποκαλείται η νόσος η οποία λόγω της ύπαρξης αδενώματος επί του φλοιού των επινεφριδίων, παράγεται αυξημένη ποσότητα αλδοστερόνης. Σε αυτή την περίπτωση, η αυτόνομη παραγωγή της αλδοστερόνης, καταστέλλει την τιμή της ρενίνης. Ταυτόχρονα, παρατηρείται καλιουρία (με συνοδό υποκαλιαιμία) με σημαντική αύξηση της αρτηριακής πιέσεως.
Λόγω της υποκαλιαιμίας οι ασθενείς παρουσιάζουν μυϊκή αδυναμία, πολυουρία, νυκτουρία, πολυδιψία έως και παραισθήσεις, τετανία, μυϊκή παράλυση.
Παράλληλα με τις άλλες δράσεις της, η αλδοστερόνη προκαλεί αύξηση της επαναρρόφησης του νατρίου από τα νεφρικά σωληνάρια με αποτέλεσμα την κατακράτηση νατρίου και την συνοδό λόγω αυτού, αύξηση του εξωκυττάριου χώρου. Η ηλεκτροχημική διαφορά που προκαλείται από την κατακράτηση νατρίου, έχει ως αποτέλεσμα την αποβολή ιόντων υδρογόνου από το νεφρικό σωληνάριο και καθώς η υποκαλιαιμία αυξάνει, οδηγούμεθα στην μεταβολική αλκάλωση.
Εκτός από την αλδοστερόνη και άλλες ουσίες έχουν παρόμοια δράση με αυτήν. Προέρχονται από τον άξονα της πρώτης στεροειδογενητικής οδού της αλδοστερόνης και είναι η δεοξυκορτικοστερόνη, η κορτικοστερόνη και η 18-υδροξυκορτικοστερόνη. Αυξημένη παρουσία των αλατοκορτικοειδών της οδού της αλδοστερόνης συναντώνται σε περιπτώσεις ανεπάρκειας των ενζύμων της 17α-υδροξυλάσης, ανεπάρκεια της 11β-υδροξυλάσης και ανεπάρκεια της 11β-υδροξυστεροειδικής αφυδρογονάσης.
