Ετυμολογικά εκ του "ρημ. διαβαίνω". Εννοώντας την πρώτη διαπίστωση διάβασης σακχάρου εκ των νεφρών στα ούρα.
Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος, η οποία εμπλέκει με καίριο τρόπο τα συστήματα υγείας, κυρίως όμως επηρεάζει σημαντικά τον καθημερινό τρόπο ζωής των ασθενών, καθώς και το προσδόκιμο επιβίωσής τους.
Από την άλλη, όλα τα δεδομένα συγκλίνουν χωρίς υπερβολή, στα όρια της επιδημικής κρίσης από μεριάς συχνότητας εμφάνισης της νόσου. Οι λόγοι που καθιστούν την νόσο αυτή σοβαρό πρόβλημα, σχετίζονται με τα εξής:
Α. Το συνολικό κόστος παροχής υπηρεσιών ενός διαβητικού ασθενή, είναι 3,6-4,5 φορές μεγαλύτερο από οποιαδήποτε άλλο ασθενή. Ήτοι, ο διαβητικός ασθενής είναι ο πιο ακριβός για το σύστημα υγείας. Στις ΗΠΑ, το συνολικό κόστος φροντίδας για την αντιμετώπιση της νόσου ξεπερνά τα 100 δις $ και ανέρχεται στο 10-15% του συνόλου των δαπανών για την υγεία. Κάθε ασθενής με διαβήτη, έχει υπολογιστεί ότι κοστίζει 12.000$ το έτος, ήτοι 3 φορές περισσότερο από ότι κάθε μη διαβητικός ασθενής.
Β. Δεν αντιμετωπίζονται ολοκληρωμένα οι ανάγκες του διαβητικού ασθενή, καθώς εξακολουθούν έως σήμερα, ανησυχητικά, οι μεγαλύτερες ομάδες διαβητικών ασθενών να αντιμετωπίζονται ελλιπώς.
Γ. Το ήμισυ του διαβητικού πληθυσμού δεν έχει ακόμα διαγνωσθεί, ενώ από τους ήδη διεγνωσμένους, το 50% δεν παρακολουθείται και από τους εναπομείναντες, το ήμισυ δεν παρακολουθείται με συγκεκριμένο τρόπο.
Δ. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, καθώς και το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ, έχουν προβλέψει ότι ο αριθμός των διαβητικών ασθενών θα διπλασιασθεί το 2025 και από τα 158 εκατομμύρια νοσούντες σε παγκόσμια κλίμακα για το 2000, το 2025 ο αριθμός τους θα ανέλθει στα 300 εκατομμύρια. Στην Ελλάδα, υπολογίζεται ότι ο αριθμός των ασθενών φθάνει τις 400.000, εκτιμείται όμως ότι περίπου άλλοι τόσοι ασθενείς παραμένουν αδιάγνωστοι.
Ε. Οι διαστάσεις του προβλήματος διογκώνονται αν συνυπολογιστούν και οι συνέπειες των επιπλοκών της νόσου.
1-ο διαβήτης αποτελεί την πιο συχνή αιτία πολυνευροπάθειας αφορώντας το 50% των διαβητικών ασθενών με διάρκεια νόσου 25 έτη.
2-ταυτόχρονα καθίσταται η συχνότερη αιτία ακρωτηριασμού των κάτω άκρων. Στις ΗΠΑ περίπου το 50% των ακρωτηριασμών μη τραυματικής αιτιολογίας (60.000/έτος) οφείλεται στο σακχαρώδη διαβήτη.
3-την συχνότερη αιτία χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας τελικού σταδίου (ήτοι με ανάγκη συνεχούς αιμοκάθαρσης) περίπου 70-80% αποτελεί ο διαβήτης
4-το σημαντικότερο αίτιο τύφλωσης σε άτομα ηλικίας 20-74 ετών.
5-τα έμβρυα των διαβητικών ασθενών έχουν αυξημένο κίνδυνο για ανωμαλίες της διάπλασής τους, δυσγενεσίες με μακροσωμία, πρόωρο τοκετό ή και αποβολή.
6-υπογραμμίζεται ο ιδιαίτερα αυξημένος κίνδυνος για εμφάνιση στεφανιαίας νόσου (διπλάσιος στους άνδρες και τετραπλάσιος στις γυναίκες) ή αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου (έως πενταπλάσιος), στους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός της παρουσίας ήδη εγκατεστημένων χρόνιων επιπλοκών την στιγμή της διάγνωσης.
 |
 |
 |
 |
| www.e-algos.com | www.emedip.gr | ||
|
|
 |
 |
 |
ΣΤ. Οι επιδημιολογικές μελέτες αποδεικνύουν την σχέση μεταξύ του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και της ηλικίας. Έτσι σε ηλικίες μεταξύ 45-55 ετών, η συχνότητα εμφάνισης διαβήτη φθάνει το 3,1% του πληθυσμού. Το ποσοστό αυτό αυξάνει στις ηλικίες μεταξύ 55-65 ετών και φθάνει στο 5,6% του πληθυσμού, ενώ ανέρχεται στο 8,2% του πληθυσμού, για ηλικίες από 67-77 ετών. Σε αυτά τα ποσοστά, θα πρέπει να συνυπολογιστεί και η κατάσταση η οποία ονομάζεται διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη (IGT, impaired glucose tollerance) η οποία παρουσιάζει ποσοστά 17%, 23% και 34% στις προαναφερόμενες ηλικιακές κλίμακες του γενικού πληθυσμού.
Όσον αφορά για την συχνότητα εμφάνισης του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, αυτή
κυμαίνεται από 8-10% των περιπτώσεων διαβήτη.
Το συνολικό ποσοστό όλων των τύπων διαβητικών ασθενών, ξεπερνά το 8% επί των ατόμων του γενικού πληθυσμού.
Σημαντικό είναι το αποτέλεσμα, το οποίον προκύπτει από πολλές μελέτες και υποστηρίζει ότι η συχνότητα εμφάνισης και των δυο τύπων διαβήτη, αυξάνεται ραγδαίως σε όλους τους δυτικούς πληθυσμούς.